موفق ترین مالک رستوران های زنجیره ای: ری کراک

ری کراک ایمان داشت که اگر حقیر فکر کند، حقیر باقی خواهد ماند. در نتیجه با برنامه ای که برای خود در نظر گرفته بود، هر روز از ساعت ۷ صبح کیف پر از نمونه های لیوان کاغذی اش را بر میداشت و به دنبال بازاریابی برای آن ها می رفت. حوالی ساعت ۵ بعداز ظهر که بیشتر مردم دست از کار می کشیدند و برای استراحت آماده می شدند، او به ایستگاه رادیو شیکاگو می رفت تا به عنوان پیانیست در جمع نوازندگان پیانو بنوازد. این کار تا ساعت ۲ بامداد طول می کشید و او روز بعد را با همین برنامه آغاز می کرد.

ری کراک از نظر جسمانی مثل بیشتر مردم بود اما آموخته بود که استقامت و پایداری را در خودش پرورش دهد.

 

یکی از رموز موفقیتم این بود که از یک دقیقه استراحت بیشترین استفاده را ببرم. به طور متوسط شش ساعت می خوابیدم و گاهی

 این زمان به چهار ساعت و حتی کمتر هم می رسید؛ اما با همان جدیتی که کار می کردم می خوابیدم. از اینکه حتی یک دقیقه از وقتم را به بطالت بگذرانم بیزار بودم. به هر حال تصمیم گرفته بودم که خوب زندگی کنم و درآمد حاصل از دو شغل، این امکان را برایم فراهم کرده بود.

 

فروش لیوان های کاغذی او هر روز بیشتر می شد و توانست در میان فروشندگان شرکت لیوان سازی، مقام نخست را کسب کند. بعد از آن از کار خود استعفا داد و به فلوریدا رفت تا کسب و کار جدیدی را آغاز کند. در آنجا کار در زمینه خرید و فروش املاک را آغاز کرد. کار او ترغیب مشتریان به خرید املاک بود و توانست در آن بسیار موفق عمل کند. او جزو بیست فروشنده ی برتر قرار گرفت و درآمد زیادی کسب کرد اما این وضع دوام چندانی نداشت. او به شیکاگو بازگشت و دوباره در کارخانه ی لیوان سازی مشغول به کار شد اما به دلیل مشکلات شرکت، حقوق تمام کارمندان در آن زمان کاهش پیدا کرد. او این وضعیت را نپذیرفت و استعفا داد. اما چندی بعد رئیسش با پیشنهادی جدید برای افزایش حقوق او را به کارخانه بازگرداند.

بعد از آن او بارها کسب و کارهای مختلفی را تجربه کرد. یکی از کارهایی که در نهایت منجر به مالکیت رستوران های مک دونالد ثروت عظیم او شد، فروش دستگاه های مخلوط کن چند کاره بود. او برای فروش این دستگاه ها با مشکلات زیادی مواجه شد و صاحبان رستوران و کافی شاپ ها نیازی به داشتن یک مخلوط کن جدید نمی دیدند. با شروع جنگ جهانی اول فروش این دستگاه ها هم دچار مشکل شد و او به ناچار برای مدتی به فروش شیر خشک پرداخت. بعد از جنگ دوباره فروش دستگاه ها را از سر گرفت. یکی از مشتریان او در آن زمان برادران مک دونالد بودند.

در آن زمان مک دونالد تنها یک شعبه داشت و ری کراک که به شدت تحت تاثیر سرویس دهی خوب، غذای با کیفیت و کادر مرتب آن قرار گرفته بود، برادران مک دونالد را متقاعد کرد تا شعب دیگری را در سراسر کشور دایر کنند. او قراردادی را امضا کرد که بر اساس آن می توانست رستوران های مشابهی را تحت نام مک دونالد دایر کند و یا با واگذاری امتیاز آن به دیگران از طریق دریافت حق امتیاز کسب درآمد کند. در آن زمان او از دیابت و درد مفصل رنج می برد و کیسه صفرا و بخشی از غده ی تیروئیدش را برداشته بودند، اما انرژی و انگیزه ی فوق العاده ای برای شروع کسب و کار جدیدش داشت.

 بدین ترتیب او نخستین رستوران را دایر کرد و با وجود مشکلاتی که در سر راه تاسیس و معماری سایر شعب داشت هرگز از این کار دست نکشید. او توجه زیادی به جزییات داشت و کارها را با دقت بالایی انجام میداد. هر روز زودتر از کارمندانش به سر کار می رفت تا به آن ها کمک کند. او بعدها تصمیم گرفت مالکیت رستوران ها را از آن خودش کند. با وجود مشکلات مالی، توانست سرمایه ی مورد نیازش را جور کند و با پرداخت مبلغ ۲ میلیون دلار، سرقفلی تمام رستوران های مک دونالد را به خود اختصاص داد.

ری کراک با وجود دردی که در ناحیه ی ران احساس می کرد هرگز از تلاش دست نکشید و می گفت: 

نظافت دستشویی، توالت و کف سالن را هرگز عار نمی دانم.  

او یکی از مهم ترین عوامل موفقیتش را حاصل انتخاب مناسب افرادی می داند که برای کارهای مهم و کلیدی انتخاب کرده است. او بهترین موکلان، حسابداران و مشاوران مالی را به استخدام خود درآورد.

ری کراک تا پایان عمر فعال بود و تمام زندگی اش را صرف پیدا کردن محل های مناسب برای تاسیس رستوران های جدید کرد.